Eenvoud is de ultieme verfijning. (Leonardo Da Vinci: 1452 – 1519)
Zonder complexiteit, geen intensiteit. Ik zou het bijna gaan geloven. Want ik hoor mensen zuchten, blazen, klagen en veel vragen stellen. Ik zie mensen zoeken, proberen, zich aanpassen, zich verder aanpassen, zich herorganiseren, alles herbekijken en zoeken naar steun en perspectief. En bevestiging dat ze oké zijn, ook al weten ze het even niet of zien ze niet meer wat vervolgens te doen.
Ingewikkeld. Ja, ik geef toe, er zijn momenten dat ik het ook allemaal redelijk ingewikkeld vind. En dat ik het liefst heb dat iedereen me met rust laat. Al is dat een onuitgesproken verlangen dat natuurlijk niks verandert aan hoe het werkelijk gaat. Eerder stel ik me regelmatig luidop de vraag: is het alleen bij ons zo ingewikkeld? Ligt het aan mij? Aan ons? Wat is er met ons aan de hand dat we regelmatig het gevoel hebben in zo’n complexe wereld te functioneren? Of net niet te functioneren?
September is voor velen een periode van vernieuwing en aanpassing. De eerste Corona september is dat nog meer. Want het herstart niet zoals gewoonlijk, maar anders. En het blijft maar veranderen. Want dagelijks zijn er nieuwe gegevens om rekening mee te houden en snel op te reageren. Waarom vinden we dat nu zo lastig?
Ons functioneren kent haar eigen individuele ritme. En ritme houdt in dat er een afwisseling is tussen verschillende snelheden. Zo is er de vertraging die we soms voelen, die vaak gepaard gaat met een inwaartse beweging en heel erg deugd kan doen. En dan is er de versnelling die meestal gepaard gaat met een uitwaartse beweging en die je heel veel kan brengen. Het komt erop aan een ritme te volgen dat goed is voor jou en voldoende is afgestemd op het ritme van de buitenwereld.
Ingewikkeld? Ja ingewikkeld. Niet alleen de mens als wezen is complex. Maar ook de wereld voelt soms zo ingewikkeld aan. Of zou dat iets te maken hebben met de afstemming van jouw ritme op dat van jouw buitenwereld?
Misschien wel. En dan? Tja, we krijgen dat niet zo meteen opgelost. Sommige dingen zijn gewoon zoals ze zijn. En dan kunnen we kiezen hoe we er mee omgaan. Maar liefst vanuit een oprechte en bewuste intentie. Zo is het mijn intentie aandachtiger te zijn voor de afstemming van mijn ritme op het ritme van de buitenwereld. En te onderzoeken hoe ik er een positieve invloed op kan hebben. En verder? Gewoon voortdoen en genieten van de mooie nazomer.
Welke intentie kan jij hierin formuleren?
