Ik heb de gewoonte elk jaar een naam te geven. Vooraf, niet achteraf. Op het eind van het jaar blijkt die naam te kloppen met hoe het ging. Terwijl het start met slechts een vermoeden, een buikgevoel.
En nu dacht ik, ik kijk eens terug op al die jaarnamen van de afgelopen 12 jaar. En neen, er toont zich geen logische evolutie. Het is geen lineair stijgende of dalende lijn van wat dan ook. Het gaat ook niet gewoon op en af. Laat staan dat het een constante lijn toont. Maar wat toont er zich dan wel?
Het gaat cyclisch zeggen we wel eens, zo voelt het toch soms voor me. Terwijl het meestal als een mierennest voelt in alle eerlijkheid, maar kom. Bij die cyclische beweging stel ik me dan een mooie, gelijkmatige driedimensionale spiraalvorm voor. Maar ook deze visualisatie klopt niet. Wat er wel bij hoort zijn terugkerende loops, al dan niet met regelmaat, die komen en gaan in verschillende formaten en uiteenlopende richtingen, in zoveel dimensies als mogelijk, allemaal door elkaar heen. Hoe ik dat zo duidelijk kan zien en aanvoelen? Dankzij dit beeld van Stefan De Pauw. Gelukkig kan ik telkens rekenen op kunst als mijn trouwe redder in nood bij geestelijk dwalen.
Welke naam 2024 krijgt is dus nog niet duidelijk. Al voel ik me in 2024 spelenderwijs bewegen naar een stip aan de horizon. Het gaat zoals het gaat en het is zoals het is. Oké dan. Al voelt het goed daar bij die stip. Ik ga erheen in 2024. Oké dan? En zal me er af en toe aan herinneren dat we meestal overschatten wat we kunnen doen op één dag en ook altijd onderschatten wat we realiseren op één jaar.
Charlotte,
Jouw boek werd me aangeraden toen ik op een kruispunt stond bij oranje knipperlicht…
Er waren een aantal richtingen die ik kon nemen, maar wat ik op die wegen zou vinden was allemaal nogal onvoorspelbaar en nieuw. Door je boek te lezen, werd de wirwar in mijn hoofd een beetje helderder. Maar langskomen bij jou en (een paar keer) een 1 op 1 gesprek voeren had ik toch echt nodig om verder te geraken. Het lijkt nog vaak alsof ik “de processie van Echternach” ga, maar ik ben verder dan ik was en blij met de weg die ik ingeslagen ben. Bedankt voor je hulp daarbij.
Lieve groeten,
Griet
Dag Griet, dank je voor je mooie woorden, ik denk dat het gevoel van de processie van Echternach te gaan voor veel mensen herkenbaar is. Maar het belangrijkste is dat je gaat, en dat doe jij op jouw mooie eigen manier. En dat levert heel wat schoons op. Doe zo verder en veel geluk op je pad. Warme groet Charlotte
Rakende post, Charlotte..de cyclische beweging van het leven met chaos én balans, zoeken en soms vinden, vinden zonder zoeken.
Wat een ongelooflijk boeiend cadeau he, deze ervaring dat Leven heet?!
Warm-frisse lentegroet uit Dardennen
Jazeker Marian, heerlijk als je er zo naar kan kijken. Geniet van de plek waar je nu bent en warme groet op deze frisse ochtend.