Overtuigende woorden van Bowie. En hem geloven we. Hij heeft zichzelf ontelbare keren heruitgevonden. Hij was duidelijk niet bang om uit zijn comfortzone te treden. Hij leefde er misschien wel in gedurende bepaalde periodes van zijn leven. Van creatieve talenten zou je verwachten dat ze verandering opzoeken, telkens grenzen verleggen, het nieuwe verkiezen boven het oude. En dat klopt, niet? En toch spreek ik regelmatig mensen die vast komen te zitten.
Hoe zit het met jou? Blijf jij in je comfortzone hangen?
- Participeer je jaar na jaar telkens aan dezelfde groepstentoonstellingen?
- Of stuur je jouw werk elk jaar opnieuw in voor dezelfde festivals/award shows?
- Blijf je lid van een groep waarvan de leden eigenlijk niet (mee)groeien?
- Blijf je tijdens een vernissage of op een netwerkevent steeds in de buurt van een vriend in plaats van op zoek te gaan hoe je nieuwe mensen kan ontmoeten?
- Blijf je jouw nieuwsbrief uitsturen die er eigenlijk uit ziet zoals eender welke andere nieuwsbrief?
- Gebruik je een artist statement of elevator pitch die al enkele jaren oud is?
- Blijf je je werk op dezelfde manier promoten, ook al levert het je niet erg veel resultaten op?
- Heb je jouw website niet meer aangepast de afgelopen 18 maanden?
Dan zou je wel eens kunnen vast zitten in je comfortzone. Komt wel vaker voor met betrekking tot de zakelijke kant van een artistieke praktijk. Hoogtijd om er uit te stappen zeg maar. Tenminste, als je graag wil dat je motivatie en werkvreugde opveert. Want daarbuiten, daar gebeuren de magische dingen. Tijd dus om jezelf uit te dagen en er mijn 3 favoriete C’s bij te halen. CHOICES, CHANCES, CHANGES.
“You must make a choice to take a chance or your life will never change”.
Maar keuzes maken, tja, moeilijk. En vooral, “love your choices”, nog moeilijker. Maar gedurende een bepaalde periode, niet te lang natuurlijk, kunnen we het. Buiten die comfortzone functioneren. En beleven we er zelfs plezier aan. Het is de bedoeling dat je net lang genoeg buiten je comfortzone werkt, net genoeg om je potentieel te stretchen. Om nadien te kunnen terugvallen op je routine en daadkracht om met de verse kansen aan de slag te gaan. Twijfel je nog? Stel je dan eens de volgende vraag.
- Wat is het ergste dat kan gebeuren als je je voor een bepaald aspect van je praktijk in die oncomfortabele positie brengt?
- En wanneer dit gebeurt, zou je er dan mee kunnen leven?
- Wat is het absoluut beste dat je zou kunnen overkomen?
- En mocht dat beste scenario nu kunnen starten, waarom zou je het dan uitstellen?
Ik ben er zelf ook geen meester in hoor. Maar op mijn manier en mijn tempo lukt het wel. Zo heb ik deze ochtend mijn eerste les gegeven zonder dat ik ze tot in alle details voorbereidde. Je zal hier misschien om lachen. Maar de inhoud kunnen loslaten, vertrouwen op het moment zelf en de avond voordien enkel met de praktische kant bezig zijn, dat was een uitdaging voor me.
Verder evolueert mijn praktijk voortdurend en was het hoog tijd mijn linkedinprofiel en aanbod op mijn site aan te passen. Plus ook nog eens duidelijker te omschrijven voor wie mijn diensten zinvol zijn.
Maar een veel mooier voorbeeld is Permeke. Het is pas op zijn 50ste dat hij begon te beeldhouwen als reactie op de kritiek die hij kreeg op zijn tentoonstelling in 1936 in het PSK te Brussel waar hij vooral landschappen toonde. Daarop besloot hij een nieuwe richting uit te werken: naakttekeningen en bij uitbreiding beeldhouwwerken, voornamelijk van vrouwelijk naakt. Zijn ambities waren niet min, naar eigen zeggen zou zijn beeldhouwkunst zelfs het werk van Rodin moeten overtreffen. Resultaat, in 1939, dus slechts 3 jaar later, terug een expo in het PSK te Brussel, maar deze keer uitsluitend met beeldhouwwerk. Emoties in steen. Of hoe hij de kleine dingen groots maakte.
Niobe in het Beeldenpark van het Kröller-Müller Museum.
Hieronder enkele Bowie looks. Niet dat we nu met zijn allen van look gaan veranderen. Gewoon voor de fun en uit bewondering wat Ziggy Stardust, Aladdin Sane en The Thin White Duke.
