Geef je jezelf voldoende ruimte om je beste werk te maken? Om de interessantste gedachten te vormen? Om de knapste beelden te bedenken? Om het opmerkelijkste concept uit te werken? Om jouw visie impactvol over te brengen? Om jouw allermooiste creatie te maken? Om jouw meest verbluffende stuk te componeren? Hoe zuiver is jouw omgeving? Hoe puur kunnen jouw gedachten zijn? Hoe inspirerend is je innerlijk en uiterlijk terrein? Hoe energiek is je lichaam?
In plaats van een pleidooi te voeren voor de ruimtelijke en mentale hygiëne, het handelen volgens wat van belang is en het digitale fijnproeven, inspireer ik jullie liever met Monet en Manet aan de hand van twee schilderijen van Monets’ atelierboot. Zalig!
Van 1871 tot 1878 leefde Claude Monet (1840 – 1926) in Argenteuil, een dorp langs de Seine net buiten Parijs. Met de komst van de zinken verftubes in 1841 werd het schilderen in open lucht plots een stuk eenvoudiger. Je nam de tubes handig mee in een tas en de verf droogde niet zo snel uit. De impressionisten maakten gretig gebruik van deze mogelijkheid om in open lucht te schilderen. Geïnspireerd door de schilder Charles-François Daubigny liet Monet een boot bouwen waarin hij kon schilderen op het water. Zo zat hij middenin de mooie effecten van licht op het water en het landschap dat hij zo graag schilderde.
Bevriende schilders toonden interesse in deze bijzondere werkplek. Zo schildere Edouard Manet (1832 – 1883) zijn vriend druk bezig met een doek op zijn atelierboot. Zijn vrouw Camille ziet op enige afstand toe, gehuld in een witte jurk en een contrasterend zwart hoedje. Wellicht meer nog dan door de figuren wordt het schilderij gedomineerd door de boot, die bijna het hele schilderoppervlak beslaat en bepalend is voor de compositie. Achter de boot is de oever van de Seine zichtbaar, waar het groen van het platteland zich vermengd met de fabrieken van de Parijse voorsteden.
