Misschien herken je het wel. Er zijn nogal wat mensen die op een punt komen in hun leven met het gevoel van “het is nu of nooit”. Er ligt een eerste stuk loopbaan achter hen en de volgende keuze hoort nu eindelijk eens de juiste te zijn. Want men wil niet nog meer jaren verspillen aan keuzes die men niet helemaal volbrengt.
Vreemd vind ik dat. Alsof er een regel is dat een keuze niet mag herzien worden. Alsof er slechte keuzes bestaan. Alsof een keuze pas goed is als ze voor altijd goed aanvoelt. Alsof een keuze waar men op terugkomt een slechte keuze was. Terwijl je telkens de beste keuze maakt die je waarneemt op het moment van je keuze. Vandaag is die links. Over een paar jaar is die misschien eerder rechts. En ook dat is dan weer de juiste keuze.
Dit is geen teken van onstandvastigheid. Van existentieel dwalen. Van besluiteloosheid. Het is het teken dat je blijft verlangen naar ontwikkeling en evolutie en je via keuzes je levenspad hierop afstemt. Je kan alleen maar “nu” kiezen. En hierdoor steeds dichter bij jezelf komen en leven.
Trouwens, de Deense filosoof Sören Kierkegaard (1813 – 1855) doet ons de keuzes helemaal relativeren met zijn inzicht:
“Het leven moet voorwaarts geleefd worden, maar kan enkel achterwaarts begrepen worden”
Dus wanneer je nog eens voor zo’n “doe ik het of doe ik het niet” vraag sta, en zeker wanneer je het gevoel hebt van ‘t’is nu of nooit”, hou dan Kierkegaard in gedachten. Bovendien is het nooit te laat om te worden wie je had kunnen zijn. Want dat worden gebeurt onderweg, tussen al die keuzes door.
2 antwoorden
Dank je wel Charlotte voor deze wijze, geruststellende en bemoedigende woorden die leiden tot meer zelfinzicht en rust.
Ontzettend blij en dankbaar dat onze paden elkaar gekruist hebben 🙂
Zo fijn je te lezen Patricia en heel graag gedaan. Ik ben ook dankbaar met jou verbonden te zijn. Goed weekend voor straks