Ze zegt het aarzelend en voorzichtig, want bescheidenheid troef bij Kimberley Geldof van Table Stories. Maar ze kan veel. En goed bovendien. Als ze iets doet, doet ze het meer dan goed. Haar prachtige realisaties spreken voor zich. Ze doet wat ze doet uitstekend, zolang het ook goed voelt en ze er gelukkig van wordt.
Op de vraag “hoe omschrijf je jezelf” volgt aanvankelijk een eerder lange euhm. En dan een opsomming van alles wat ze doet: stylen, plannen, koken, coördineren, bloemschikken, ontvangen, sfeer creëren… En dat steeds meer locatie onafhankelijk en minder aan het fornuis. Ze is ontzettend graag creatief bezig, ze verdiept zich in alles wat ze doet en voelt daarbij een soort excitement, ongeacht hoe ze haar creativiteit gebruikt. Zolang ze maar mooie dingen maakt. Het liefst rond bijzondere levensgebeurtenissen.
En meteen zitten we bij haar groeiproces. Want Kimberley is voortdurend aan het leren. Ze ziet kansen en kan eerder impulsief projecten starten. Zo bleek haar “brunch aan huis” een goed plan om de Conora lock down door te komen. In de toekomst zal de nog voorlopig onontgonnen teamleader in haar een team aansturen. Al heeft ze lang geloofd voortdurend in efficiëntie te moeten winnen. Maar alleen kan je nu eenmaal niet alles combineren. Ook Kimberley niet. Dus voor het zover is, keert ze eerst voor een tijdje terug naar haar kern, dicht bij zichzelf. Zonder ballast en zware kosten. In nauwe verbinding met haar man Kristof en hun kinderen Billie (3 jaar) en Basil (1 jaar). Al is het middenin de verbouwing van hun huis. Om van daaruit een nieuwe beweging te starten. Want wat het ook wordt, het lukt wel weer opnieuw zegt ze vol geloof in de toekomst.
Kimberley noemt zichzelf een chaoot die voortdurend zoekt naar verbeteringen, meer efficiëntie en structuur. 
Maar haar ochtend kent een vast ritueel. Basil is de wekker. Ze trekt samen met haar kinderen de dag rustig op gang door een kwartiertje in de zetel te zitten. De kinderen met melk, Kimberley met koffie. Goede koffie en veel koffie. In de warme Coronamaanden hoorde de verzorging van de tomatenplanten daar ook steevast bij. Nadien brengen ze elk één van de kinderen weg en start de dag terug samen thuis. Mails checken, prioriteiten voor de dag bekijken en dan doet het leven wat het doet. Gewoon. Zijn gang gaan. Liefst samen op één of andere manier, omringd door mensen. Al vroeg, om 15.20 u. sluit ze haar dag af. Haar dochter ophalen en dan aandacht voor het gezin. Deze tijd samen met haar kinderen is een vaste gewoonte ter compensatie voor het weekendwerk. Om dan ’s avonds soms nog wat werk te hervatten. Maar verder is er geen vast stramien. De dag loopt zoals hij loopt en vertrekt vanuit haar gevoel.
De luxe om als zelfstandige impulsief te kunnen zijn, heb ik nodig.
Daar heeft ze niet lang aan getwijfeld. Al voelt ze de maatschappelijke noodzaak om efficiënt te zijn. Ze stelt zichzelf en haar manier van werken voortdurend in vraag op zoek naar verbetering. Maar, er is een maar.
In de tijd die ik daarin stop, had ik al veel meer geld kunnen verdienen door gewoon te doen.
Als perfectionist verliest ze zich wel eens in details en de dominantie van de efficiëntie.
De voortdurende behoefte aan verandering is een constante in haar leven. Haar creatief proces vertrekt vanuit haar nest thuis en vanuit een eerste kennismaking met haar klant ter plaatse. Dus zie je haar werken aan de keukentafel, op haar bureau, in koffiebar De Mokke of op locatie. Kimberley haar ingebouwde observator staat altijd en overal aan op zoek naar input voor haar creatieve proces en/of persoonlijke groei. En afwisseling helpt daarbij.
Al ging het niet altijd zo. Haar proces richting “doen wie je bent” is gestart met het overlijden van haar papa. Daar heeft ze heel erg gevoeld dat ze niet wil achteromkijken met spijt. Regelmatig stelt ze zich de vraag:
Mocht ik nu doodgaan, wat zou ik spijtig vinden dat ik niet heb gedaan?
En telkens wordt de vraag beantwoord, al zal ze nooit volkomen ingevuld worden. Want een droom voor over twintig jaar heeft ze niet. Wel werkt ze telkens toe naar het concrete antwoord op deze vraag.
Het krijgen van hun twee kinderen de afgelopen drie jaar heeft haar werkritme beïnvloed, maar niet wie ze is. Naast mama is ze nog steeds dezelfde vrouw en zal ze zichzelf niet verliezen in het moederschap. Al bekent ze dat de zelfliefde een beetje achterwege is gebleven de afgelopen jaren. Maar dat maakt ze vandaag in ieder geval goed door haar mooie outfit, met hakken en rode lippen. Want als ze iets doet, dan doet ze het goed.
De ontdekking van haar talenten en de daarbij horende focus op energie vormt een goede leidraad. In je talenten bezig zijn en gelukkig zijn met wat je doet, geeft veel energie. En die heb je nodig om goed te kunnen functioneren ervaart Kimberley. En dat is precies hoe ze succes invult. Gewoon gelukkig zijn. Doordat je gelukkig bent met wat je doet. En ze is dankbaar dat ze er binnen hun gezin de ruimte voor krijgt. Ook al betekent dit weekendwerk, een onvoorspelbare agenda en een wisselend inkomen. Maar doen wat ze graag doet en dat laten passen binnen een harmonieus gezin is haar recept voor succes.
“Alles komt goed, doe gewoon” is haar motto. Al is ze toch ook beredeneerd. Want wat voor haar en haar gezin werkt, zal misschien niet voor iedereen werken. Geld verdienen is belangrijk, het is een middel om leuke dingen te doen. En dat willen ze als gezin altijd blijven doen, ongeacht de situatie. Verbouwen of niet, lekker eten, reizen en af en toe een massage zijn vaste ingrediënten in hun levensstijl.
Wat haar dikwijls heeft afgeremd? De idee dat andere mensen in bepaalde jobs verder staan en het beter weten. In het verleden heeft ze hen gevolgd en haar keuzes van anderen laten afhangen. Maar nu weet ze beter. Zelfzeker zijn, daar komt het op aan. Ze zou nog meer gedaan hebben wat ze wou doen had ze dit eerder begrepen.
Wat je zelf doet is goed, is oké en geloven in jezelf is de key om zelfstandig te worden.
Hoe ze dat zelfvertrouwen dan heeft opgebouwd? Doorheen enkele coaching programma’s. Begeleiding werkt voor Kimberley beter wanneer er een gezonde afstand is tussen haar en de coach die ze ervoor betaalt. De objectiviteit zorgt ervoor dat je niet beïnvloedbaar bent en het sluit pleasinggedrag uit. Ik zou coaching iedereen aanraden geeft ze uitdrukkelijk mee. En dat doet ze ook. Haar contacten zijn mee geëvolueerd met haar persoonlijke ontwikkeling. Ze omringt zich bewust met sterke, zelfzekere vrouwen, want ze leert graag van mensen. In ontmoetingen zijn er woorden en beelden die blijven hangen en waar ze naar terug grijpt op belangrijke momenten. Vaak komt het neer op zelfzekerder zijn, gewoon durven, doen en actie ondernemen.
Haar laatste goede raad is dat het echt belangrijk is om eerlijk te zijn met jezelf en te blijven bij wie je bent.
En voor een emotionele brok als Kimberley (zegt ze zelf) is dat een groeiproces. Elk moment is voor haar een leerkans. Ook dit gesprek.
Kimberley volgde loopbaanbegeleiding en nam deel aan de workshop “Hoe meer business genereren met je huidige aanbod” i.s.m. Katja Craeghs i.h.k.v. de “doen wie je bent academie”.
Deze blogpost maakt deel uit van de “Bijvoorbeeld” interviewreeks en is bedoeld als inspiratie tot doen wie je bent. Niks zo prettig als een krachtig voorbeeld. Kimberley bijvoorbeeld. Maar ook enkele andere klanten zullen je inspireren in “doen wie je bent”.
(fotografie Laurence Vander Elstraeten)
